Η συμβιωτική σχέση των μυκήτων και των φυτών βασίζεται σε οικονομικούς νόμους βάσει των οποίων η ανταλλαγή θρεπτικών ουσιών μεταξύ τους είναι σε κυμαινόμενο ρυθμό.

Τα περισσότερα φυτά της γης ζουν σε συμβίωση με μανιτάρια, διάρκειας άνω των 400 εκατομμυρίων. Ταυτόχρονα, το μυκήλιο των μυκήτων και των φυτικών ριζών διεισδύουν το ένα στο άλλο, τροφοδοτώντας το ένα το άλλο με θρεπτικά συστατικά οργανικής και ορυκτής προέλευσης.

Στο περιοδικό Current Biology, δημοσιεύθηκε ένα επιστημονικό άρθρο στο οποίο οι συγγραφείς περιέγραψαν λεπτομερώς τη διαδικασία της συμβίωσης, αντλώντας μια αναλογία μεταξύ των νόμων της οικονομίας.

Για παράδειγμα, η μεταφορά φωσφόρου μελετήθηκε μέσα στην αρτηριακή μυκόριζα των μυκήτων του γένους Rhizophagus irregularis και των καρότων. Τα μανιτάρια της έχουν την ικανότητα να διεισδύουν στα κύτταρα ενός συμβιωτικού συντρόφου.

Για τη διεξαγωγή αυτών των μελετών, ελήφθη ένα τρυβλίο Petri με χώμα και φωσφόρο, χωρισμένο σε 3 ίσα μέρη. Καθένα από αυτά σημειώθηκε με μαρκαδόρους. Ταυτόχρονα, το μυκήλιο μύκητα αφέθηκε να τεντωθεί, διεισδύοντας σε άλλα κύπελλα.

Οι επιστήμονες διατηρούν το δικαίωμα να ρυθμίζουν την ποσότητα φωσφόρου στα κύπελλα. Χάρη σε αυτό, έχουν την ευκαιρία να καθορίσουν πώς αυτό θα επηρεάσει την κατάσταση των μανιταριών. Ως αποτέλεσμα αυτού, ήταν δυνατό να αποδειχθεί ότι, με μια άνιση κατανομή φωσφόρου σε διαφορετικά μέρη του τρυβλίου Petri, μετά από λίγο καιρό το ορυκτό μετακινήθηκε ομαλά στο χώρο του κυπέλλου, αναπληρώνοντας την ποσότητα του στις περιοχές που λείπουν. Η έλλειψη φωσφόρου ενεργοποίησε τη διαδικασία επιστροφής του από το φυτό, οδηγώντας στην ενεργοποίηση της διαδικασίας ανάπτυξης του μύκητα.

Αυτές οι μελέτες έχουν αποδείξει ότι και οι δύο εταίροι επωφελούνται από το έλλειμμα, με την ικανότητα να το ελέγχουν και να το ρυθμίζουν. Αυτή η διαδικασία είναι αμοιβαία επωφελής και για τους δύο συνεργάτες, τις οποίες χρησιμοποιούν σε περίπτωση λιμοκτονίας ορυκτών.